ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΕΥΘΥΜΙΟ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ

ΣΕ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΣΜΟΚΟΒΟΥ

Ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο φίλος, ο ΕΛΛΗΝΑΣ που με την γνώση του, τον τρόπο ζωής και την αγάπη του μας έμαθε να σκεφτόμαστε, να αγωνιούμε και να προσφέρουμε στην πατρίδα και τον συνάνθρωπό μας, αυτός ήταν ο Χριστόπουλος Ευθύμιος που χάσαμε πριν δυο χρόνια. Μια μέρα μετά από μια πολύ όμορφη συζήτηση βασισμένη σε φιλοσοφικά και ιστορικά θέματα πίνοντας καφέ στα Λουτρά Υπάτης με τον κοινό μας φίλο Φοίβο Ιωσήφ, θέλησε να συνεχίσουμε το ταξίδι της γνώσης λες και θα ήταν η τελευταία

ημέρα για αυτόν. Μια μέρα που δεν θα ήθελα να τελειώσει ποτέ... Σαν φτάσαμε επιστρέφοντας να αφήσουμε τον Φοίβο μου λέει: «Γιωργάκη τι θα έλεγες να

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΠΥΛΑΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΕΣ

επισκεφτούμε την Γιάννα Ξέρα";(ζωγράφος) Για τη Γιάννα είχα ακούσει πολλά από τον ίδιο και για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα ότι δεν μένει στην Λαμία αλλά σε χωριό . Αφού με οδήγησε ως καλός συνοδηγός στην κορυφή του χωριού και κάτω από την Οίτη κατέβηκε διακριτικά και κτύπησε το κουδούνι. Η χαρά της Γιάννας και του ιδίου ήταν απερίγραφτη! Σαν συναντήθηκαν με σύστησε κι εγώ από τη μεριά μου δέχτηκα την ίδια θέρμη. Η Γιάννα φιλόξενη μας ξενάγησε στους χώρους δημιουργίας της. Δεν μπορεί κανείς να νοήσει τη δημιουργικότητά της, αν δεν γνωρίσει την ίδια και τα έργα της από κοντά. Το να παρατηρείς την υπέροχη δουλειά της αποτελεί μια μοναδική εμπειρία, που πραγματικά λες ότι δεν θα ‘θελες να τελειώσει ποτέ. Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο δάσκαλος αφήνει πίσω την επίσκεψη και τη γνωριμία με την Γιάννα Ξέρα και σαν να θέλει να ρουφήξει την υπόλοιπη  μέρα,  μου ανοίγει νέα πορεία… Βλέπετε, ως καλός συνοδηγός αρχίζει να μου μιλά για τις Αμφικτυονίες για μια ακόμη φορά και το Ιερό της Πυλαίας Δήμητρας και πριν καλά καλά στρίψουμε στον δρόμο για τη Λαμία μου λέει: «Τι θα έλεγες να πάμε στο Ιερό της Πυλαίας Δήμητρας στις Θερμοπύλες»; Αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να το αρνηθεί; Περνάμε κάτω από τη γέφυρα της εθνικής στη διασταύρωση για τον Μπράλο και αμέσως αριστερά μας ακλουθούμε ένα χωματόδρομο δίπλα από τις ελιές προς το βουνό. Σαν φτάσαμε στην κορυφή συναντήσαμε ένα πλάτωμα. Εκεί αφήσαμε το αυτοκίνητο κι εγώ, ως νεότερος, ακλουθώντας το μονοπάτι βρέθηκα στον ιερό χώρο. Το video που ακολουθεί θα σας ενημερώσει καλύτερα για τα όσα έζησα και κατέγραψα, στη μνήμη αυτού του ωραίου Έλληνα και δάσκαλου!

Δάσκαλε για μας έφυγες, δεν πέθανες..!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ